Kangurowanie dziecka – to musisz wiedzieć
Kangurowanie noworodka to bardzo ciekawe określenie, które pozwala na wysunięcie pierwszych skojarzeń. Małe kangury po urodzeniu pozostają w torbie matki, co pozwala im zachować bezpieczeństwo i dobrze się rozwijać, z kolei kangurowanie u ludzi polega na kontakt skóra do skóry dziecka z matką lub ojcem. Ważny jest kontakt z gołą skórą, który pozwala być ze sobą naprawdę blisko. Metodę tę często wykorzystuje się w przypadku dzieci oddzielonych od rodziców tuż po urodzeniu, np. za wcześnie urodzonych i przebywających w inkubatorze. Dzięki kangurowaniu można nadrobić więź dziecka i rodzicem i poprawnie ją zbudować. Kangurowanie warto zacząć jak najszybciej, aby dziecko przywiązało się do rodzica, a także czuło jego ciepło i bliskość. Czy wiesz, że… pierwsze kangurowanie dziecka powinno się rozpocząć zaraz po jego narodzinach i trwać nieprzerwanie aż do pierwszego karmienia?
Kangurowanie dziecka – jak się przygotować?
Odruch przytulenia dziecka jest zwykle instynktowny i może przedłużać się nawet do wielu godzin. Bezpośredni kontakt ciała noworodka z ciałem matki, często określany mianem „skóra do skóry” Czynność ta to doskonały sposób na to, by dać dziecku poczucie bezpieczeństwa tuż po narodzinach , ponieważ drastyczna zmiana warunków jest niezwykle stresująca .o bardzo ważna czynność, aby zarówno dziecko jak i rodzic poczuli się w pełni bezpiecznie. To sposób na okazywanie miłości i zbudowanie poprawnej relacji. Kangurowanie stosuje się zwykle wobec wcześniaków, ale nie ma żadnych ograniczeń co do jego wprowadzenia. Dla dzieci urodzonych w terminie optymalnym czasem kangurowania jest od 12 do 24 godzin na do Wcześniaka należy kangurować tak często jak to tylko możliwe.
Pozycję do kangurowania najlepiej jest zająć na wygodnym fotelu, ze stabilnym oparciem i podnóżkiem. Można ułożyć się na nim w wygodnej pozycji. Dziecko powinno ułożyć się na brzuchu, tak aby przylegało do klatki piersiowej matki pomiędzy piersiami. To wyjątkowa bliskość, która wpływa korzystnie zarówno na matkę jak i dziecko. Do kangurowania nie trzeba się specjalnie przygotowywać – wystarczy wziąć kąpiel i ograniczyć stosowanie balsamów do ciała czy perfum o bardzo intensywnym zapachu. Dziecko i rodzica można okryć delikatnym kocem, jeśli zajdzie taka potrzeba.
Czytaj także: samopoczucie przed porodem
Jakie zalety niesie ze sobą kangurowanie dziecka?
Metoda Kangaroo Mother Care (KMC) została zapoczątkowana w 1978 r. w Bogocie. Tamtejszy neonatolog wpadł na pomysł, aby jak najszybciej po urodzeniu przykładać dzieci do piersi, obojczyków i brzuchów matek. Kangurowanie uspokaja maluszka, daje mu poczucie bezpieczeństwa, łagodzi stres poporodowy, a u wcześniaka łagodzi też nieprzyjemne doświadczenia związane z wcześniactwem, jak pobyt w inkubatorze.
Kangurowanie niesie ze sobą wiele zalet takich jak:
- nawiązanie bliskości między rodzicami i dzieckiem,
- odbudowanie bliskości i zaufania np. po przebywaniu dziecka w inkubatorze,
- wywołanie pozytywnych zmian w układzie fizjologicznym – ustabilizowanie krążenia, spokojniejszy oddech, uspokojenie akcji serca,
- redukcja poziomu stresu u dziecka i rodzica,
- korzystny wzrost temperatury ciała,
- przejęcie flory bakteryjnej od matki,
- kangurowane dzieci rzadziej płaczą, są spokojniejsze, lepiej się rozwijają,
- kangurowanie na wczesnym stadium ogranicza ryzyko zgonu wśród wcześniaków,
- dzieci leżące w ten sposób blisko rodzica mają lepszy i głębszy sen.
Jak widać zalet kangurowania jest tak wiele, że warto je systematycznie stosować. Kangurowanie nie wymaga wiele wysiłku i można je wykonywać praktycznie w każdej chwili. To korzystne działanie zarówno dla matki, ojca, jak i nowo narodzonego dziecka, które przejmuje ciepło ciała i dawkę miłości od dorosłych osób. Nawet chwilowe noszenia dziecka czyni małe cuda u dzieci głodnych miłości, co zostało udowodnione przez badaczy u dzieci z niską wagą urodzeniową. Kontakt skóra do skóry kontynuujemy potem jak najczęściej w kolejnych dniach w szpitalu oraz później, jeszcze długo po powrocie do domu. Serdeczny dotyk i ciepło rodziców warunkuje prawidłowy rozwój psychosomatyczny dziecka.
Czytaj także:
